ประวัติความเป็นมาของมัสยิด

 

            เมื่อประมาณปี พ.ศ.2047 นายยีมะหลี หรนหลี ซึ่งท่านได้อาศัยอยู่ ณ บริเวณมัสยิดปัจจุบัน และได้มีผู้อาศัยใกล้เคียง มาร่วมละหมาดกับท่าน ณ ที่บ้าน ต่อมาท่านได้สร้างเป็นมัสยิด รูปแบบกั้นด้วยสังกะสี มุงหลังคาด้วยกระเบื้องอิฐดินเผา เทพื้นด้วยซีเมนต์ ต่อมาประมาณปี พ.ศ.2493 นายหะยีหมุ มูณี ซึ่งเป็นหลานเขยของท่านร่วมกับชาวบ้านและช่าง 4 ท่าน คือ

            1.นายหลี   ลาไหน

            2.นายโกะ   ลาไหน

            3.นายสัน   เหล็มแหละ

            4.นายการียา   ยูโซ๊ะ

ได้ทำการก่อสร้างมัสยิดหลังใหม่ขึ้น การก่อสร้างได้ใช้แรงงานชาวบ้านล้วนๆ โดยใช้ควายในการลากจุงไม้แล้วนำมาเลื่อยด้วยคันชักแบบโบราณ ทำกันทั้งกลางวันและกลางคืน โดยเฉพาะกลางคืนต้องใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดในการให้แสงสว่าง และหินที่ใช้ในการก่อสร้างก็ใช้แรงงานคนในการย่อยหินขนาดใหญ่ให้เล็กลง โดยใช้ค้อนขนาดใหญ่ทุบ และในการปรับพื้นที่ที่จะก่อสร้างก็ได้อาศัยคนในการขุดโดยใช้จอบและเสียมขุดดินมาทมให้สูงขึ้นกว่าเดิมได้สร้างอาคารมัสยิดแบบสูง 3 ชั้น ชั้นล่างเป็นพื้นคอนกรีตปูด้วยกระเบื้อง ฝาผนังเป็นคอนกรีตแบบเท ชั้นที่ 2 และชั้นที่ 3 มี่เพดาน มุงหลังคาด้วยกระเบื้องดินเผา รูปทรงหลังคาคล้ายสถาปัตยกรรมแบบลังกาสุกะ (ดังรูป)
 

 

            ต่อมาปี พ.ศ.2528 มัสยิดหลังดังกล่าวได้ทรุดโทรมลงตามกาลเวลาท่านอิหม่าม ยะโกะ ดาโหะ ที่เป้นอิหม่ามขณะนั้นได้ปรึกษากับ ฮัจญะห์หม๊ะ มูณี (โต๊ะหม๊ะ ภรรยาหะยีหมุ) เพื่อทำการรื้อบางส่วนและทำการซ่อมแซม โดนเฉพาะเพดานที่ทำด้วยไม้กระดานเกิดการเปื่อยของไม้ หลังคาเกิดการรั่วเพราะกระเบื้องมุงหลังคาทำด้วยดินเผาจึงเปื่อยตามกาลเวลา พร้อมกันนี้ได้ขยายต่อเติมมัสยิดให้กว้างขึ้นแต่ยังคงรักษารูปแบบฐานล่างไว้คงเดิม และได้เปลี่ยนเป็นกระเบื้องลอน

 

            ต่อมาประมาณปี พ.ศ.2547 นายตอฮ๊าต นิหะ ซึ่งเป็นอิหม่ามขณะนั้น (ทำการแทน) ได้ปรึกษาหารือกับคณะกรรมการมัสยิดพร้อมด้วยชาวบ้านเพื่อการทำการเปลี่ยนรูปแบบหลังคาเป็นสามชั้นมุงด้วยกระเบื้องซีแพค และได้ทำการปรับปรุงต่อเติมเสริมแต่งมาเรื่อยๆ จนมาเป็นมัสยิดรูปแบบปัจจุบัน โดยมัสยิดมีทะเบียนเลขที่ 4/2492 และใช้ชื่ออย่างป็นทางการว่า “มัสยิดฟูหลาหล่นนาอีม” รวมอายุมัสยิด 152 ปี 

 

 (มัสยิดปัจจุบันกับโต๊ะอิหม่ามคนปัจจุบัน)

 

ประวัติโต๊ะอิหม่าม (คนแรก)

 

           ท่านมีชื่อว่า ฮัจญีมะหลี  หรนหลี เกิดเมื่อปี พ.ศ.2381 พื้นเพเดิมเป็นคนบ้านสามยอด อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี  ภรรยาชื่อ นางเซ๊าะ เกิดเมื่อปี พ.ศ.2386 เป็นคนบ้านพรุหมาก อ.เทพา จ.สงขลา ได้ลงหลักปักฐานอาศัยอยู่ ณ สถานที่มัสยิดปัจจุบัน และได้ปะกอบอาชีพค้าขายอาหาร ร้านตั้งอยู่ในตลาดเทพา ( บริเวณร้านหนวดปัจจุบัน) และได้เดินทางไปประกอบพิธีฮัจญ์ ณ นครมักกะฮ์ 3 ครั้งด้วยกัน โดยทางเรือ และได้เสียชีวิตในมัสยิดบ้านพรุหมาก เวลาอัสรี เมื่อปี พ.ศ.2491 รวมอายุได้ 105 ปี ท่านมีบุตรด้วยกัน 3 คน คือ 

                1.นางลีเยาะ หรนหลี สมรสกับ นายหวังแฉะ (ป่าบอนโคกโพธิ์)

                2.นายดนลาต๊ะ หรนหลี สมรสกับ นางแมะ (จะนะ)

                3.นางโสง หรนหหลี สมรสกับ นายดนรอหมาน หัดขะเจ (พรุหมาก)

 

ทำเนียบโต๊ะอิหม่าม

 

     1.ฮัจญีมะหลี   หรนหลี   พ.ศ.2407-2481

     2.ฮัจญีเอียด   เส็น   พ.ศ.2482-2490

     3.ฮัจญียูโซ๊ะ   หะยีเต   พ.ศ.2491-2496

     4.ฮัจญีเส็น   สาหลี   พ.ศ.2497-2501

     5.ฮัจญีตูแวเล๊าะ   ตูแวหมะ   พ.ศ.2502-2511

     6.ฮัจญีมานิตย์   มูณี   พ.ศ.2512-2515

     7.ฮัจญียะโก๊ะ   ดาโหะ   พ.ศ.2516-2538

     8.ฮัจญีสะมะแอ   ดอเล๊าะ   พ.ศ.2539-2556

     9.นายตอฮ๊าต   นิหะ   พ.ศ.2557-ปัจจุบัน